Vrije Meningsvorming

Het begrip "vrijheid van meningsuiting" is algemeen bekend.
Men kan dan wel vrij zijn om een mening te uiten, doch wanneer je geen vrije toegang heb tot alle relevante informatie om een mening te vormen, is die vrijheid om je mening te uiten toch beperkt.
Voor een vrije meningsvorming heb je dus vrije toegang tot alle relevante informatie nodig. Daarvoor zou je naar een bibliotheek kunnen gaan, doch die hebben niet altijd alles wat je zoekt, zodat je dan vaak weer naar andere bibliotheken elders in het land moet uitwijken, bij krantenarchieven langs moet, afspraken moet gaan maken, rekening moet houden met openingstijden, etc.. Voor een vrije meningsvorming heb je vrije toegang nodig tot boeken, tijdschriften, kranten, documentaires, films en ook tot muziek en informatie over artiesten.
Er zitten dus wel wat haken en ogen aan de vrije meningsvorming.
Gelukkig hebben we nu het internet, we zijn niet meer gebonden aan gespecialiseerde bibliotheken in grote steden, openingstijden, reiskosten, lidmaatschapskosten enzovoorts.
Het internet is het medium dat een werkelijke vrije meningsvorming mogelijk maakt. Een belangrijke aanzet hiertoe zijn websites zoals Wikipedia en Wikileaks die ongesencureerde, copyright vrije informatie bieden.

Dit wordt in een toenemend aantal landen echter ingeperkt door middel van censuur. Op www.AntiCensuur.nl lees ik dat in landen als China, Syrië, Iran en Noord-Korea websites zoals Wikipedia en Wikileaks gecensureerd worden.
Hiermee wordt de vrije meningsuiting beperkt zodat anderen beperkt worden in hun vrije meningsvorming. Zonder vrije meningsuiting heb je geen vrije meningsvorming en zonder vrije meningsvorming heb je geen vrije meningsuiting. Het is het kip en het ei verhaal.
Toch wordt in veel vrije landen voornamelijk aandacht besteed aan de vrije meningsuiting en niet zozeer aan de vrije meningsvorming.
Vrije meningsuiting is dan ook veel eenvoudiger: je bent wel of niet vrij om je mening te uiten: het is iets individueels.
Vrije meningsvorming is gecompliceerder: om vrij je mening te kunnen vormen moet je vrij toegang hebben tot alle relevante informatie: dit is niet iets individueels maar is iets dat de hele samenleving betreft. Ik heb echter geen vrij toegang tot alle informatie om mijn mening te vormen, dit wordt ingeperkt door bijvoorbeeld het beperkte aanbod van de locale bibliotheek, het feit dat ik geen gratis boeken kan downloaden van internet vanwege copyright wetgeving, etc.. Ik kan dus in principe gratis mijn mening uiten op het internet doch wanneer ik mijn mening wil vormen dan moet ik of allerlei boeken, tijdschriften, documentaires, films en muziek omtrent dat onderwerp kopen.
Mijn meningsvorming wordt dus ook beperkt door de grote van mijn portemonee, informatie moet dus niet alleen vrij toegankelijk zijn maar ook gratis. Ik lees wel eens dat je free(dom) (vrijheid) niet moet verwarren met free (gratis), doch wat vrije meningsvorming betreft moet de relevante informatie zowel vrij als gratis toegankelijk zijn.

Als een reactie op de beperkingen die copyright wetten met zich mee brengen, beginnen steeds meer mensen hun werk gratis en vrij van copyright te delen, zoals je kan zien in het overzichtje aan de linkerkant. Wanneer we werkelijk in een vrije wereld willen leven hebben we dit soort initiatieven zoals je die in het linkermneu ziet nodig. Vrije films, muziek, afbeeldingen, informatie en software horen in een vrije wereld. Copyright en censuur horen in een gecontroleerde, dictatoriale wereld.

Censuur & zelf-censuur